หากดอกไม้มิอาจเหี่ยวเฉา

 เกาเฟินเยว่ทนรับความอัปยศของการเป็นคุณหนูเรือนรองจนเต็มท้อง แม้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นท่านลุงของนางจะบอกว่ารักน้องชายและครอบครัวมากแค่ไหน แต่กลับยอมปิดหูปิดตาให้ภรรยาและลูกๆ วางแผนทำร้ายน้องชายและหลานของตนเองอย่างเลือดเย็น เพราะทนเห็นคนในครอบครัวได้รับความอยุติธรรมไม่ได้ เกาเฟินเยว่ที่ไร้อำนาจที่ไร้อำนาจตัดสินใจค่อยๆ สร้างอำนาจขึ้นมา หวังเพียงสามารถแก้แค้นเรือนหลักได้อย่างที่ใจต้องการก็เท่านั้นเอง

.

.

“ส่งจดหมายฉบับนี้ไปให้ตระกูลถาน และต้องส่งให้ถึงมือของท่านตาคนเดียวเท่านั้น แล้วฝากคำพูดของข้าไปบอกแก่ท่านตาด้วย” เกาเฟินเยว่จับแขนของซูเมิ่งแน่น “อีกไม่นานข้าจะไปพบท่านตาด้วยตัวของข้าเอง หากท่านตาไม่อยากพบหน้าข้าก็ไม่ต้องฝากคำพูดใดๆ กลับมา ถือว่าต่อแต่นี้เราไร้ซึ่งสายเลือดเดียวกัน ข้าจะเป็นจะตายหรือท่านตาจะมอดม้วยล้วนไม่เกี่ยวข้องกันอีก”

.

.

"เจ้าลองหาข้อมูลเจ้าของหอข่าวหยู่ถงนี่ให้ข้าเสียหน่อย"

"องค์ชายรองอยากรู้จักข้ามากกว่านี้หรือ? ท่านมีอะไรพอจะตอบแทนข้อมูลของข้ากัน"

"สิ่งที่เจ้าต้องการคือสิ่งใด?"

"แผ่นดินและบัลลังก์แคว้นนี้เป็นอย่างไร..."

.

.

.

​

หากดอกไม้มิอาจเหี่ยวเฉา 

นามปากกา Geminine'

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และฉบับที่ 2 (ฉบับเพิ่มเติม)

ห้ามลอกเลียนแบบไม่ว่าส่วนใดของผลงาน 

เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียนเท่านั้น 

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ไม่ได้เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์แต่อย่างไร 

อาจจะมีเหตุการณ์ เรื่องราวและการบรรยายที่มีความรุนแรง

ขอให้นักอ่านทั้งหลายโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ 

โปรดอ่านด้วยความบันเทิงเท่านั้นนะคะ 

ติดตามทวงนิยายได้ที่ เพจเฟสบุ๊ค 

https://www.facebook.com/profile.php?id=61561611460569

อัพนิยายทุกวัน อังคาร พฤหัส และเสาร์

เกาเฟินเยว่ (18) x เซวียนหลิวหยาง (32)

เปิดเรื่อง : 30 กรกฎาคม 2567​